Nieuw Zeeland! Ride NZ for Cancer and Blenheim

Okee voordat ik begin met vertellen over dit avontuur zal ik even toelichten HOE ik dit heb gedaan! Chris van Rooy (kwart nederlands)
heb ik in Sydney via Becky ontmoet, heel kort (2 avondjes misschien) maar hij zei meteen al: Als je naar Nieuw Zeeland komt als ik er weer ben gaan we touren!
Hij had al jaren in zn hoofd dat hij Nieuw Zeeland wou fietsen! Jaaa dan bedoel ik echt van zuiderlijkste punt (bluff) naar noordelijkste punt (cape reinga)!
Juist omdat iedereen zei: dat ga je toch nooit doen! ging hij het dus echt wel doen. Chris zijn vader is net schoon verklaard na Leukemie. Daarom heeft Chris
een vrouw van het kankerfonds in nz gecontact en is hij geld in gaan zamelen voor kanker! Hij had een busje gekocht voor zijn werk maar die heeft
hij om getoverd in een slaapcamper voor zijn supporting crew : Julia en Mandy!!! Julia kende ik helemaal nog niet. Chris kende haar van een jaar terug in Townsville.
Hij had ons gewoon gekoppeld om samen zijn mobiele slaapplek te voorzien. Dit was uiteraard perfect voor ons want wij hadden een goedkope en supervette manier om nz te zien!
In Christchurch ontmoette ik Julia en Lars (een backpacker die ze mee hadden genomen) en Chris zat nog zo'n 200 km onder Chch dus hij ging bij z'n (nederlandse!!!) opa slapen
en wij gingen op een camping slapen. Super veel gepraat over al onze reizen, foto's laten zien, eten koken, tent opgezet en toen maar te bed. Toen ik men tanden ging poetsen
was er een jochie van een jaar of 4 naar zn moeder aan het roepen die op de wc zat, in het nederlands! Dus ik begon tegen m te praten en hij keek toch raar op haha!
Echt een schattig kereltje, ik denk dat het van enthousiasme kwam dat ie vroeg: Heb jij ook een wc thuis in Nederland? Toen heb ik nog een tijdje met z'n moeder
staan teuten haha toch wel weer is leuk! De dag erna zette we in de ochtend Lars af op de grote weg om te gaan liften en wij waren nog niet weg of er stopte een geel volkswagen busje :O
JALOERS!!! Maar Julia en ik hadden het ook niet verkeerd want wij gingen Christchurch in. Ik was heel erg benieuwd, 3 jaar geleden hadden Danny en Jelle het nog gezien voor de aardbeving
en ik ging het nu 3 jaar na de aardbeving zien. Ik wist niet wat ik moest verwachten. wat er in 3 jaar tijd gedaan kon zijn in een stad die volledig in puin lag. Eve mijn collega uit Dysart
woonde altijd in Christchurch en is na de 3e ramp weg gegaan naar Australie omdat ze klaar was met die natuurrampen in Nieuw Zeeland. (1e was een lichte beving rond 4 uur snachts dus geen doden, veel schade.
2e was dat de mijn waar haar toemalige vriendje in werkte in stortte door een lichte beving, veel bekenden van dr waren toen overleden en niet kort daarna was die heftige beving)
Ze zei dat toen ze weg ging dat het Christchurch niet meer was, dat het een spookstad was. Nu is het een soort halve spookstad. 1 mooi gebouw, naast een half afgebrokkeld gebouw,
naast een random gat in de grond de grootte van een gebouw. We keken onze ogen uit maar zeiden niet zo veel. Het was zo bizar. Een torenhoog stoffig flatgebouw met her en der een gebroken raam.
Kijk je een afgezet winkelpand in, staan er nog maar een paar nagellakpotjes op de stelling, de rest lag op de vloer.
We liepen om een grote kerk, die was afgezet maar zag er aan de kant waar we liepen nog best okee uit. We liepen er verder omheen en toen kreeg ik kippenvel van wat ik zag.
De hele achterkant van de kerk weg, je kon zo vanaf buiten de kerk in kijken. Een kerk is toch iets (kan het niet beter uitleggen) heiligs en om dan zo vanaf buiten
het marmer van de raamposten te zien voelde morbide. We hebben daar toen even met een vrouwtje staan praten die al haar hele leven in Chch had gewoond. Tijdens de beving liep ze op de brug.
Ze zei dat het gebeurd, je vliegt even omdat de stad naar beneden word gezogen (pulled) en daarna gaat alles heen en weer. Dat is wat de grote schade gaf. Normale bevingen gaan alleen heen en weer.
Maar de stad zat zo op het epischcentrum dat de meeste gebouwen niet tegen die pull konden en instortte, met alle gevolgen natuurlijk. Chris zou even verder dan Chch fietsen maar omdat het wel al donker werd
had ie zn headlight nodig dus hadden we ergens af gesproken. Super blij was ik om m na 4 maanden weer te zien! Hij had alweer zo'n 180km achter de rug maar hij had nog wel energie dus lekker blijven doorfietsen dus.
Ik en Julia gingen nog even naar een standgebied half uurtje uit Chch, heerlijk dat als je iemand helemaal nog niet kent je zoooooo veel hebt om over te praten!!
Daarna Chris gemeet en toen reden we naar het huis van ome Geert (half nederlands dus haha)en auntie Amanda die hadden 2 super lieve meiden Lilly (4, mijn nieuwe penvriendin haha) en Bella (4 maanden?).
Ook hadden die vet lekker eten voor ons klaar staan dus dat was helemaal top! Lekker nederlands geteut en na een warme douche lekker slapen!
Dag 4 voor Chris, doel van vandaag: Kaikoura! Julia en ik gingen alvast heen want daar was genoeg te doen! Het staat bekend om walvisspotten maar aangezien dat nogal
prijzig was hebben we wat souvenirs gekocht en op het strand gelopen waaaaaarrrr : Ik een Paua shell vond!! (grootte van men hand met blauw/groen/paars in de binnenkant)
Thuis hebben we er al zo een maar ik wist niet dat ik zoiets ook gewoon op een strand kon vinden! Alleen in Nieuw Zeeland gok ik ;)
Het gedeelte Chch-Kaikoura was behoorlijk bergachtig dus Chris was daar nog druk mee bezig toen het donker begon te worden. We reden wat terug voor wederom z'n headlight en
toen wachtte we in Kaikoura tot ie daar aan kwam. Hij had al na dag 2 last van een oude knieblessure en nu begon bij z'n andere been z'n enkel lastig te doen..
Je had hem moeten zien stompelen toen ie van de fiets af kwam. Hij had super veel honger dus we gingen ergens heen waar ie rijst kon eten.
Z'n dieet bestond nu uit Rijst (+sushi haha) Muesli- en Energiebars. Het enige wat ik dacht was HOE GAAT IE IN GODSNAAM DIT NOG 10 DAGEN VOL HOUDEN!?
Z'n doel was namelijk om het binnen twee weken te doen. Het duurde even voordat we een camping gevonden hadden maar toen we er eentje hadden gevonden stelde ik voor om
voorin te slapen op de 3 stoelen zodat Chris niet in een tent hoefde te slapen wat ie wel wou doen maar dat leek me geen goed plan haha. Buiten was het namelijk nog best koud
en als je dan in de ochtend met ijskoude spieren wakker word vertel je mij niet dat je dan gewoon nog een hele dag gaat fietsen. Nou slapen slapen slapen en de wekker ging om 6 uur!
Doel van dag 5 was namelijk Picton (vanwaar de Ferry naar het noordereiland gaat). Chris maakte zich klaar en ik ging met de slaapzak om me heen lekker naar de zee kijken en rustig wakker worden.
Voor me lagen een hele hoop grote rotsen en Julia zag iets bewegen! Zaten er gewoon zeehonden te chillen nog geen 10 meter bij me vandaan! Toen we Chris weer op hetzelfde punt hadden afgezet gingen
Julia en ik naar een plek waar nog meer zeehonden waren, echt grappige beesten het lijkt namelijk alsof ze echt hulp nodig hebben als ze op het land bewegen. Het was een mooi gezicht al die beesten bij elkaar.
Op de weg richting Picton zouden we langs Blenheim komen dus daar wou ik wel even op zoek naar Marcels Restaurant om hoi te zeggen! Ik liep naar binnen en ik zag Enika :D laatste keer was ook alweer een jaar of 2 terug denk ik
Marcel riep meteen "Dat is een Beemster" haha. Gezellig even staan teuten en Helen en Marcel vonden het prima als ik de week erna even een weekje bij ze kwam slapen. Man man wat vond ik het gek om met Marcel te praten, hij lijkt
zo veel op Koos en dan die grapjes net als de rest van de Rood familie haha. Enika en ik zouden nog even contact houden over data etc. maar ik had er iig al erg zin in om terug te komen in Blenheim. We moesten
nu gaan want we moesten de Ferry nog regelen! Dus op naar Picton :D Wauw wauw wauw wat was het daar mooi! Het noordelijke gedeelte van het zuidereiland noemen ze "de Malborough Sounds".
Het zijn bergen, en daaromheen dan het water wat de zee tussen het noorder en het zuidereiland word. Ze noemen dat de Malborough Sounds. Bergen zijn mooi, water is mooi, maar het had iets extras ofzo. Tot in de verste verte ging dat door en
de Ferry moet daar dus eerst doorheen varen voordat het op het grote water komt. Chris had een goeie dag dus smste dat ie er rond 5 uur zou zijn! Julia en ik gingen naar een cafe waar goeie wifi was
zodat ik dan na Bali, alle andere vluchten kon boeken! Auckland>>Blenheim, Blenheim>>Auckland, Cairns>>Darwin en Bali>>Bangkok!
Ondanks dat ik het heerlijk vind om op de bonnefooi te gaan is het vaak niet goedkoop en viel er ook wel een kleine onzekerheidslast van me af toen ik dat eindelijk allemaal geboekt had.
Jasper van de begingroep had ik gesproken en met hem ga ik samen Bali en Thailand doen. Ik liet genoeg tijd over zodat ik nog wat laatste dingetjes in Australie kon doen!
De aller laatste vlucht Bangkok>>Amsterdam wou ik niet boeken omdat het een moeilijk idee vond om een definitieve terugvlucht te hebben haha. Maar geloof dat ik die een paar dagen
later alsnog heb geboekt. Mocht je het nog niet weten 24 Mei hoop ik weer op nederlandse bodem te staan! Chris kwam eerder dan we dachten en hij vertelde zijn verhaal maar omdat ie het niet van te voren
had aangegeven kon ie niet helemaal gratis aan boord maar hebben ze een korting gegeven en niets voor de fiets gerekend. Ach ja wie het kleine niet eert!
Op de ferry heb ik Chris op een welverdiend drankje getrakteerd. Wat een baas in 5 dagen was ie al door het Zuidereiland gecrossed... De ferry duurde 3 uur dus kon ik eindelijk even goed
met m bijpraten!! De zon ging onder terwijl we the sounds uit vaarde, erg mooie fotos kunnen nemen :D
Toen heb ik op de Ferry nog heerlijk met Maud en Mirjam, Maartje, Peter en Jayden en Kristy geskyped. Dat was wel weer ff gezellig!
Toen zagen we allemaal lichtjes in de verte dat was Wellington! We hebben na de ferry op een campingplek gestaan naast het water want Chris moest echt slapen.
Hij zou de volgende dag een rustige dag doen. Eerst uitslapen en dan kijken hoeveel km hij nog verder kon fietsen.
Uitslapen waren we alle drie wel een beetje aan toe dus rond een uur of tien kwamen we op gang. Julia en ik wouden graag in de bekende Cable Cart in Wellington dus Chris zette ons af.
Was echt heel gek, Wellington heeft de haven dan en daarachter zijn alleen maar bergen. Maar daar hebben ze gewoon op gebouwd dus alles is super stijl. Bovenin had je de botanic gardens
en daar vandaan ging er een ziek stijle soort tram achtig iets naar beneden, langs het rugbyveld en de universiteit en dan stond je zo BAM midden in de stad! Was wel vet.
Ik had het gehoord van Tom een oud collega uit Dysart die is opgegroeid in Wellington dat ik dat moest doen en het was leuk om zo de stad gezien te hebben! Chris wou om 12 uur weer gaan fietsen dus
die vertrok vanaf de uitgang van de Ferry van gister, en hij zou wel kijken hoe ver ie kwam vandaag. Julia en ik gingen nog even naar Te Papa, het gratis en welbekende museum in Wellington.
Super vet om zo de Maori kunst te kunnen zien. Je ziet heel duidelijk het verschil tussen Australie en Nieuw Zeeland. In Aussie is de Aboriginal cultuur helemaal verwoest door de westerlingen die toen kwamen.
Dus ondanks de natuur waar je niet om heen kan in Aussie is er vrij weinig van de Abboriginal cultuur over. Nieuw Zeeland daarintegen hadden de Maoris en dat waren altijd al krijgers, als je de bouw van Maori mensen ziet
zie je ook dat ze er voor gemaakt zijn laat maar zeggen. En omdat het westen niet via vechten dit land kon bezitten hebben ze meer de culturen samengesmolten in plaats van verdreven. Dus overal in Nieuw Zeeland zie je de Maori kunst
de taal en zeker nog erg veel Maori's zelf. Je ziet het aan hun huidskleur en vrijwel elke volwassen Maori heeft Maori tatoos dus je pikt ze er zo uit. Wat dan wel weer erg jammer is is dat je
ziet dat door het Westerse eten (Maccas, Pizza etc) dat een Maori vaak vrij stevig is. Ik kreeg uitgelegd dat de Maoris gewoon niet gemaakt zijn voor dat eten en dat ze daarom zo dik zijn.
Julia en ik raakte met een Maori aan de praat omdat we ons hardop afvroegen wat al die verschillende figuren betekende. Want elk (uit hout gesneden) figuur of krijgertje had wel iets anders, in
z'n handen, iets om z'n nek, de armen etc. etc. Julia vertelde dat ze het fantastisch zou vinden om een Maori tatoo te hebben maar ze wist niet wat wat nou betekende.
De meneer stelde voor om bij het teken gedeelte van het museum te gaan zitten en dan zou zij over zichzelf vertellen en hij ging iets ontwerpen. Super grappig haha en ik vogelde nog wat rond.
Julia en ik gingen kijken of we Chris in konden halen dus hop op de snelweg. Hij had alweer een aardig stuk gefietst want pas laat zagen we m gaan. Hij wou samen even eten dus gingen wij vooruit een restaurantje zoeken en hij kwam erheen.
15$ roast gegeten altijd chill! en Chris regelde een campingplek in Levin nog zo'n 2 uur verder (voor hem). Daar was het weer mijn beurt om voorin te liggen maar
dat vond ik niet erg want er was een prachtige zons ondergang en toen ik niet kon slapen kon ik de sterren perfect zien! Je ziet hier zoveel meer sterren dan in europa, bizar!!
Dag 7 alweer voor onze Chris en hij stond weer gewoon optijd op om richting Taupo te komen vandaag! Julia had het al dagen over Taupo want jaa daar kon je goed skydiven....... dusss wij gingen die kant maar ff op!
Super raar want voordat we bij het grote Lake Taupo kwamen was er een enorme desert.. Nieuw Zeeland is ook van alle markten thuis he :p Allebij prachtig mooi. Toen we het skydive bedrijf binnen liepen voor wat info
zeiden ze meteen al, je kan over een kwartiertje mee als je wil. Dit ging Julia even te snel dus ze boekte die voor het uur erna en we gingen eerst iets eten want dat hadden we nog niet gedaan en je wil natuurlijk niet
flauwtjes uit zo'n vliegtuig springen. Mocht je denken waar is Mandy in dit verhaal, nou die is nog niet zo gek. Zal het vast wel een x doen maar voelde er totaal niets voor om 500$ te betalen voor uit een vliegtuig springen.
Ik ging tijdens haar duik wel even kijken of ik kon kanoen. Maaaar wat doe ik :p ik leg de sleutels etc op de voorste stoelen en doe de voorste deuren dicht en kleed me om met de achterste schuifdeuren open. Waarna ik deze sluit om te gaan...
heeft dat ding dus een beveiliging waaardoor de voorste deuren vanzelf sluiten. Dat werd dus niet kanoen maar in de Van inbreken. Ik had eerst wat hulp gekregen van een skydive insstructeur maar die moest steeds weer springen dus dat schoot niet op haha
Ik ging toen maar met de handen in het haar kijken hoe Julia vanaf 15000 ft sprong. Toen ze weer terug op aarde was na het bekijken van de film van dr sprong vertelde ik het en gingen we het nu samen proberen.
ik met een ijzeren draad door het rubber in de auto en zij aan de andere kant instructies geven. Ennnn het lukte!!! Ik was zo opgelucht oh oh oh... Sleutel door het rubber getrokken en we konden m weer open maken :D
Ik geloofde dat kanoen wel en ging nu samen met julia naar de hot-springs. Weer zo'n gek natuurverschijnsel. We liepen naar de rivier die lijkt op de Lot in frankrijk en je verwacht dat het ook zo koud is als de lot.
Maar heb je daar dus die hete stroom die (ik denk) van het vulkaangebied af komt met serieus gewoon thee water! Super raar, en als je dan meer richting de rivier liep werd het gewoon opeens koud. RAAARRRR!!
Chris had nog steeds niet laten horen dus we bedachten we gaan wel terug wie weet komen we m tegen! Tijdens de terug rit ging de zon onder bij Lake Taupo, wauw wauw wauw. Het maakt niet uit hoe vaak je een zonsondergang ziet hier
ze blijven fantastisch! Chris belde eindelijk en vertelde waar we naar toe moesten komen. Hij klonk niet al te blij en het was ook nog een dik uur rijden voor ons om er te komen dus we waren benieuwd wat er aan de hand was.
Toen we hem eindelijk vonden vertelde ie wat er was gebeurd. Hij had van zen vader gehoord dat ie een afslag daar en daar moest nemen om lekker af te snijden. Dus hij doet dat zo en hij komt op een gravelroad terecht. Hij dacht eerst die zal vast niet lang duren.
Maar dat klopte niet helemaal, wat er uiteindelijk is gebeurd is dat hij niet kon fietsen (combinatie kleine banden, grote kiezels) en 40 km gravelroad heeft moeten lopen. Geen bereik, later geen batterij meer en geen water en geen mens die voorbij reed. Toen hij eindelijk een huis zag om een uur
of 6 in de avond ging ie daar maar vragen of ie kon bellen. De mensen hebben hem toen maar even goed verzorgd met avondeten, water en een belletje naar ons. De boer had m bij het tankstation af gezet en daar gaf ie Chris nog 20$. De boer had namelijk zijn verloofde verloren aan kanker en vond het
top wat Chris deed! Na zo'n dag was Chris zo blij om ons te zien. Hij zei het bijna elke dag wel dat dat het hoogtepunt is van zn dag ons weer zien haha super lief!
We hebben tegenover het tankstation geslapen en in de ochtend brachten we chris terug naar het huis van de boer. Want punctueel was ie wel, hij zou geen kilometer vals spelen!
De blessures liepen ook op want naast de knie en enkel had ie nu ook last van zn voeten omdat hij dat stuk gelopen had op fietsschoenen. Maar ik had al door dat deze vent van staal is want meneer stapte gewoon weer op de fiets. Met nu als doel Taupo want de desert en de bergen om Taupo zouden wel eens zwaar kunnen worden.
Wij vonden dat niet erg want dan hadden we nog een dagje in Taupo :D We gingen naar de Huka watervallen en daarna naar een bijenhouder met gratis honing proeven! Heerlijk :p ik moet dan altijd aan opa denken omdat die altijd honing op zn brood doet haha.
En we hebben heel veel geleerd over bijen goed he!? Toen we daarmee klaar waren had Chris gesmst dat hij al verder dan Taupo was! Dus wij gingen ook richting Rotarura (mooie plaats namen he even btw) we haalden hem eerst in, spraken ergens af en ik wou even een koud biertje voor m klaar hebben dus die gingen we even halen.
Julia en ik vermaakte ons altijd wel als we moesten wachten. Wat ook mooi meegenomen was was dat ze hardstyle niet zo erg vond dus kon ik heerlijk mn muziek luisteren :)
Toen zijn we naar een gratis campingplek gegaan die Chris kende. Want we kwamen ondertussen al behoorlijk dichtbij Hamilton (Chris zn woonplaats) dus hij kende die plekjes uit zn hoofd.
Chris ging onderweg naar Hamilton en Julia en ik gingen naar Rotarura naar een vulkanisch gebied. Niet echt de vulkaan maar het gebied vlakbij. Stinken naar zwafel, overal rook uit de aarde, enorme kraters, gekke kleuren in het steen van al die gassen, kokende modder en het mooiste waren de gekleurde meren. Zoiets geks had ik nou nog nooit gezien.
Ook hebben we een echte geizer gezien, ze triggerde de geizer elke dag rond een vast tijdstip zodat je m kan zien spuiten. Leuk om gezien te hebben!
Chris was al in hamilton dus wij gingen ook die kant op. Hij had hard gefietst en had dus lekker een paar uur bij zn pa en ma kunnen relaxen voordat ie nog een stukje verder richting Auckland ging. Zn vader haalde hem op en Julia en ik gingen alvast naar het huis.
Chris was net terug gekomen in NieuwZeeland na een paar jaar Canada en Australie dus hij woont nu weer bij zn ouders. Moeders had helemaal een kamer voor mij en julia klaar gemaakt en terwijl zij lekker ging koken konden wij lekker uitgebreid douchen.
In de ochtend goed ontbeten en op naar Auckland dit keer! Julia en ik hadden zin in een lui dagje. Dus na in Auckland rond de skytower lopen en een kerk in (waar zo'n 3 zwervers lagen te snurken) gingen we naar een afgelegen suburb om naar de bios te gaan!
Super klein en chique biosje met grote blauwe stoelen. De enige film die nu draaide was "Monuments Men" er zaten nog zo'n 5 oude dametjes in de zaal maar dat was het wel haha.
Ik vond het een interresante film met goeie acteurs! We hadden eigenlijk wel de smaak te pakken en omdat Chris zei dat ie rond late middag iets verder dan Auckland zou stoppen en een vriend m zou ophalen, gingen we gewoon naar nog een film haha!
Dit keer was het een ingewikkelde franse film, met een mooie vorm en leuke twists maaaarrr het einde was kut en de verhaallijn was erg vreemd. Dus we wisten niet helemaal wat we ermee aan moesten maar daar hou ik ook wel weer van.
Na ons heeeerlijke biosdagje hadden we sushi gehaald en gingen we naar het huis van Chris zijn vriend. Daar sliepen we samen achterin en Chris sliep in het huis.
Chris ging weer vroeg op pad maar had gezegd dat wij nog wel lekker door konden blijven slapen. Dus zette hij de Van ergens neer waar we nog heel even door konden slapen.
Daarna gingen we verder, dag 10 alweer! Julia en ik wouden naar de set van de hobbit gaan maar toen we hoorde dat dat rond 170$ kostte reden we naar het eerste beste stadje met een bios.
Om vervolgens Noah te zien! Het was een vette film maar als je verwacht dat het veel te maken heeft met het bijbel verhaal wat we kennen dan kom je een beetje geshokeerd uit de bioskoop rollen (zoals mij haha).
Jullie denken nu misschien waarom ga je in godsnaam naar 3 films in 2 dagen maar gekke is dat je tijdens het reizen niet meer de tijd neemt om naar de bios te gaan.
Andere dingen te zien enzo, maar nu was het perfect om even een uurtje of 2 tijd te doden met een leuke film. Wat ook niet helpt is alle leuke trailers die je van tevoren ziet waardoor je al weer denkt "oh volgende x wil ik die zien"!
Deze dag was een zware voor Chris dus we hebben onze campervan gewoon op een plek gezet naast de weg waar trucks ook staan. Was wel kut want die bleven dus de hele nacht door komen en gaan.
Chris zette ons in de ochtend weer ergens neer en wij sliepen nog wat verder. Hij had ons naast een vet leuk restaurant gezet. Het was een restaurant/kinderdansklas/speeltuin en de helft van de bediening waren gehandicapten.
Vond het best een leuk concept. Na het ontbijt gingen verder omhoog richting het noordelijkste deeltje van NZ, af en toe nog gestopt maar niet echt boeiend. Het was weer heeeel erg bergachtig hier dus Chris was goed chaggie na weer zo'n dag van 6 tot 9 fietsen..
En daar was ie dan: THE FINAL +/- 200 km!!!! We naar de Bay of Islands, daar was ook markt dus mooi ff rond gestruind. We zijn naar 90mile beach geweest (waarom het die naam heeft kan je wel raden vanzelf) en vanaf daar was de laatste 90 km...
Chris haalde we in en hij had bijna geen water meer, maarrr daar was supercrew Julia en Mandy dus wij racete zsm naar een winkel (die bovenin nz behoorlijk schaars zijn) en toen weer terug. En na 2 V chocolade bars (ja chocolade met dezelfde hoeveelheid taurine en caffeine als een energie drankje :O ) kon ie er weer tegen aan.
In principe.. Hij was echt een beetje bozig toen maar ja je kan niet veel verwachten van iemand die 11 dagen achter elkaar zo'n 200 km fietst. Hij was gewoon heel moe denk ik.
Wij wouden optijd bij de finish zijn dus racete we naar Cape Reinga, we liepen naar de vuurtoren en genoten van het uitzicht. Toen de zon begon te dalen begonnen we zenuwachtig te worden. Z'n absolute doel
was om het voor zonsondergang te halen maar hoelang het nog ging duren wisten we niet. We liepen weer even naar de auto om aan andere mensen te vragen of ze een kerel op de fietst tegen waren gekomen en zo ja hoelang geleden dat dan was. Zo'n 10 minuten zeiden de meeste dus we liepen maar weer terug.
En nadat we iedereen rondom de vuurtoren hadden verteld over onze topper Chris zagen we m van de laatste heuvel af sjeesen. Iedereen begon te klappen en ik en Julia filmde en maakte foto's. We verwachtte en overblije schreeuw van blijdschap maar in plaats daarvan was ie KEIHARD aan het janken.
Heeeeel emotioneel moment voor onze Chris. Hij moest echt even 5 minuten alleen ademen, hij had voor de laatse paar (enorm stijle) heuvels nog 3 van die chocolade dingen genomen omdat ie de zon steeds meer onder zag gaan. Zo hard als ie kon heeft ie dat laatste stuk gedaan en dat ie weer aanspraakbaar was zei ie dat ie zn gezicht niet meer voelde.
Het duurde niet lang en toen was ie weer de oude Chris. Dikke knuffel met een veel te bezweette Chris, fotoshoot met de fietst, de pijlen en de vuurtoren, omstanders die bewonderd vragen stelde en de zon die onder ging. Wauw.
Het was een bizar inspirerend moment, als je iemand zo iets geweldigs ziet doen (en daarmee bijna $4000 voor kanker op ziet halen) krijg je het gevoel dat we nog zoveel vets voor de wereld kunnen doen.
Ik weet niet of je die uitleg begrijpt maar het is heel bijzonder en inspirerend. Niet dat ik nu nederland door ga fietsen, dat geloof ik wel, maar gefocusd iets doen wat uniek is maakt dat een persoon uniek.
We hebben een welverdiend biertje gedaan en zijn toen lekker gaan slapen. Eindelijk relaxen voor Chris, dus gingen we naar zijn ultieme vakantiebestemming waar hij jaren lang kwam: Tauranga!
Het gedeelte waar we naar toe gingen was het partygedeelte Mount Monganuii. Serieus net blanes of albufeira gevoel, alleen dan stukken mooier en relaxeder.
We kwamen daar aan dat het donker werd want het was best ffies rijden. In een restaurant gegeten waar filmavond was en daar heb ik de meest slechte film ooit gezien tijdens mijn overheerlijke salade haha.
De volgende dag had Chris een hoop te doen want ja werk gaat gewoon door als je 12 dagen op een fiets gaat zitten! Wij hebben de Mount(ain) omhoog gelopen en weer een prachtig uitzicht kunnen zien.
Toen gingen we een tattoo shop zoeken omdat ik wou informeren over een tongpiercing. Wou ik al een tijdje en vind ik de enige piercing die bij me past dus we liepen naar binnen. Ik dacht als het meer is dan 60$ doe ik het niet.
Het was 50$ en ze kon het nu meteen doen, dus BAM had ik zomaar een tongpiercing :D Het was trouwens geen standaard vies tattoo zaakje maar het verkocht ook speciale groene thee bijvoorbeeld, erg vreemd maar voelde goed.
Het piercen zelf deed geen pijn. Het voelde heel raar om iets door je tong te voelen gaan. De rest van de dag deed het een beetje pijn en bleef het maar bloedden dat was wel goor. Maar heb prima geslapen en werd zonder pijn wakker!
Die dag daarna was Chris weer druk dus gingen Julia en ik...... je raad het al..... naar de bios :D :D :D Pompeii dit keer, echt een top film! Was ook wel lekker om 2 uur ffies niet te praten want me tong was best dik haha.
Toen hop hop naar Auckland toe want het was voor mij alweer de laatste avond met deze twee aapies en dat gingen we goed vieren! We checkte in in een hostel maar omdat alle dorms bezet waren mochten we voor dezelfde prijs op een luxe 3 persoonskamer en gratis parkeren :D
Dus klaar gemaakt (het was heerlijk om me haar en make-up weer eens te doen, als je reist heb je daar geen zin en tijd voor) en even wat eten. Toen in een leuke bar 4(?) kannen sangria gedronken en daarna wouden Julia en ik wel dansen dus gingen we naar een club.
Hier kon je coctails in thee potten halen, je kreeg er dan shotglaasjes bij om uit te drinken. Super leuk concept haha. Ik liet me theepotje dan gewoon bij Chris die toch met wat vrienden uit Auckland zat te praten en dan ging ik met Julia dansen.
Echt een hele leuke avond was het. En toen Chris zei dat ie ging gingen wij mee maar dat was maar goed ook want de terug reis was er weer eentje voor in de boeken :P We waren net superspionnen en gingen mensen laten schrikken maar in plaats daarvan lagen we eigenlijk alleen maar dubbel.
De ochtend erna voelde ik me behooooorlijk beroerd maar ik moest nu toch echt me tas ff knap inpakken want zoals dat gaat met backpacks, of je een dag in een hostel bent of 2 weken in een campervan, je spullen raken overal en nergens terecht.
Tas ingepakt nou toen konden we richting het vliegveld, domestic want ik ging naar Blenheim!! Dikke knuffels en lieve woorden want jezus wat had ik een toptijd met ze gehad. En wat heb ik een mooi verhaal gehad bij mijn reis door Nieuw Zeeland! Als je
dingen over Chris zn reis wil lezen staat er een hoop op Chris van Rooy zn Facebook of de facebook page: Ride NZ for Cancer.
Julia ging nog terug met Chris naar Hamilton en daarna nog 4 dagen Melbourne voordat ze terug naar Duitsland kon. Echt de beste duitser die ik ooit heb ontmoet haha en mooie is dat zij ook 4 jaar studie gaat beginnen dus
zijn we allebei voorlopig nog ff in Europa dus die ga ik zeker opzoeken! Toen ik in het vliegtuig zat merkte ik hoe brak ik was want ik heb de hele stijging en landing onwijs me best moeten doen om niet over men nek te gaan pff worst flight ever..
Maaaarrr toen we geland waren en ik rustig kon wachten op Enika ging het al beter! Nu merkte ik pas hoe erg ik had uitgekeken naar een weekje bij "mijn" familie Rood in Blenheim nz.
Het was oogst tijd in de belangrijkste wijn streek in Nieuw Zeeland dus hoe toevallig dat ik er net naar toe ging haha! Die streek heet Malborough, Enika nam me eerst te lunchen in een fantastisch (niet overdreven) restaurant midden in een wijngaard!
Heeerlijk bijgepraat, top wijn en lemon/lime risotto die bijna net zo goed was als die van Daddy! Toen belde Marcel met een mooie verrassing dat we vanavond in een Resort in de Malborough Sounds konden slapen (van de Ferry).
Ik was in een soort hemelse shock, 7 maanden backpackerstyle geleefd en dan zo uiteten en daarna slapen in een resort in the Sounds, genieten dit!
Wat ook erg lekker was was om gewoon over heerhugowaard etc te kunnen praten haha. Wat ik later lekker kon voortzetten met Marcel en Helen.
Ik was erg druk in men hoofd met allemaal dingen die ik gedaan wou krijgen voordat ik aan mijn laatste twee maanden begon. Want de einddatum stond nu vast 24 mei kom ik thuis! In blenheim had
ik lekker de tijd om dat uit te zoeken :) Enika moest gewoon werken de rest van de week dus soms liet ze de auto achter zodat ik dan naar het dorp kon. Even lunchen in Raupo het heerlijke restaurant van Marcel en Helen of gewoon een rondje lopen door Blenheim.
Marcel kookte na het werk dan ook nog heerlijk thuis en soms een filmpje kijken. ("how I live now" heeeeele goeie film) Het huis was ook zo mooi en het uitzicht om uit een boekje te halen. Ik voelde me thuis ennn de vaatwasser werkte net zoals in Nederland dus die kon ik handelen!
Enika en zijn nog een avondje uiteten gegaan bij een Indisch restaurant en na wat drankjes gingen we niet meer rijden dus sliepen we boven Raupo. In de ochtend bleek het het drukste ontbijt van het jaar te zijn (met de oogst in de wijngaarden) dus druk druk druk dat het was! De afwas zou pas later komen die dag dusss schortje voor en spoelen maar! Voelde als vannouds haha! En ook wel goed om iets terug te kunnen doen voor zo veel gastvrijheid.
Marcel heeft me meegenomen naar een stel uit de buurt die heel vaak in Raupo komen, reeds uitgenodigd ging ie nu dan eindelijk bij ze langs. Echt in 1 woord SICK!!!!
Ik wist niet precies wat we er gingen doen maar toen we eerst wat appels, pruimen, aardbeien en druiven uit de tuin hadden geplukt en opgepeuzeld kregen we een hele rondleiding gekregen. Zonder grappen ik zat in een aflevering van MTV cribs!
Een buiten schaakbord zo groot als mn kamer, 1 druk op de knop en er gaat een waterval in het zwembad, een traditionele pizzaoven voor zo'n 6 pizza's, een anker in de tuin zo groot als ikzelf (als kunst ;)), 4 AWESOME ras katten, elke slaapkamer zn eigen stijl,
ik ben de tel kwijt geraakt van de hoeveelheid badkamers en als laatste kregen we een ritje door de wijngaard. Heb ik de druiven van de bomen gegeten die de dagen erna geplukt worden voor de wijn! Lekkerste druiven die ik ooit heb gehad!
Annemijn van de begingroep zat ook in Nieuw Zeeland en toen ik haar contactte bleek dat ze maar een uur bij ons vandaan zat!! Die kwam gezellig even langs en bleef uiteindelijk slapen! Abraham komt in Mei net als Enika een jaartje naar Nederland toe
en gaat dan naar Castricum, en daar komt Annemijn dan weer vandaan haha! Nick het vriendje van Annie is kok en heeft nog kunnen leren van Cas Spijkers, hij had mooi veel gesprekstof met Marcel, genoeg tijd voor Annie en mij om bij te kletsen over alles wat we na Melbourne hadden meegemaakt!
Dinsdagavond toen Annie en Nick verder waren gegaan hadden Marcel en Helen Date-Night (fantastisch vind ik) dus werden alle kinderen het huis uit gestuurd! Ik ging boven Raupo slapen en kon eindelijk beginnen aan het boek wat ik al een week geleden gekocht had "The Gaudi Key".
Een soort Davinci Code maar dan met Gaudi en Barcelona enzo :) En ben ik nog naar een film geweest (errrrruggg he haha) Need for Speed. De film was echt vet maar voor hetzelfde geld was ie slecht, ik vond het gewoon leuk om weer voor 2 uur naar Aaron Paul te kijken (Jessy van Breaking Bad :p ).
Tijd was weer gevlogen, dus voor ik het wist pakte ik mijn tasje weer in voor Aussie. 3 weken nieuw zeeland, veel te kort zeggen ze, geen Queenstown gezien dus het mooiste gemist zeggen ze, maar mij maak je niet wijs dat ik een betere tijd had kunnen hebben dan toen.
Fantastisch land, heerlijke mensen, een mooi avontuur gehad. Juist omdat het zo kort was heb ik misschien wel meer genoten. Het laatste avondje in Blenheim hebben we lekker echte verse bluff oysters en daarna spareribs gegeten. Prima combo hoor haha!
Tegen de hele familie kon ik See ya soon zeggen want Enika en Abraham komen 5 dagen na mij aan in NL en Marcel en Helen ga ik zeker nog zien!
Auckland heb ik 1 nachtje gehad en toen vloog ik weer naar Australie, jammer om Nieuw Zeeland achter te laten maar ja dat blijft zo met reizen.
Mijn vlucht terug zat ik heel toevallig naast een Nederlands meisje dus ik heb lekker Nederlands kunnen teuten. Zo dat vind ik wel weer mooi voor voorlopig.
Denk niet dat ik mn blogs af krijg voor ik terug ben maar voor mezelf (en wie het wil lezen) schrijf ik ze sowieso nog. Ondertussen is mijn tijd in Aussie ook al voorbij en post ik deze blog
uit Indonesie, tja het gaat allemaal te snel. 19 dagen, volle bak genieten ;) Dikke kus en knuffels van moi x